Duur.

Tijd

Ik heb dus eens een horloge aangeschaft. Mijn zusje zei me dat het een slecht merk was en dat ze snel kapot gaan. Ik had naar haar moeten luisteren, want binnen een paar maanden lag de secondewijzer los van het radarwerk.
Natuurlijk heb ik wel de tijd om het langs een horlogemaker te brengen om er voor te zorgen dat het weer aansluit op de rest, alleen ik heb er vrede mee.
Ik heb nog nooit met iemand afgesproken op de seconde precies. Daar is mijn leven niet spannend genoeg voor. Mijn horloge heeft nu wel het vermogen om in een seconde de tijd te veranderen, meer dan voorheen. Als ik niet oplet dan zet het de andere wijzers vast. Vast op de secondewijzer. Dat vind ik knap, want het is eigenlijk de wijzer waar ik normaalgesproken het minst naar kijk. Nu het meest. De beweging van het kleinste, maakt het allemaal minder of meer mogelijk. Verder kijk ik namelijk alleen naar de secondewijzer om iets af te tellen.

Ik denk dat we de tijd meetbaar hebben gemaakt om het beter te kunnen verwerken. Onze vertrouwde hokjesgeest. Wintertijd, zomertijd, de vier seizoenen, peutertijd, kleutertijd, kindertijd, puberteit, adolescentie, volwassenheid, middelbare leeftijd, bejaardheid, ochtend, middag, avond, en de nacht.
Daarna hebben we als symbool gekozen voor ‘Vadertje Tijd’ en zijn we ons gaan gedragen naar de tijd. Omdat het moest van Vadertje. We waren beter af geweest als het Moedertje Tijd was geweest. Mamma wil gewoon dat je gelukkig bent, pappa heeft ideeen over waar je dat geluk vandaan moet halen en die hebben verder helemaal niets te maken met tijd, alleen hij meent van wel. We zijn een beetje zijn bastaarden. Niets mis mee als hij ons met rust zou laten, het oude Vadertje. Alleen dat doet hij niet. Sterker nog, die hufter heeft het zelfs geimplementeerd in het curriculum van scholen.
Als dreumes heb je het geluk dat ze je alleen op de hoogte brengen van momenten. Dat je van moment naar moment leeft en ook volledig in dat moment opgaat. Je let niet op de duur van. Duur is dat woordje dat je krijgt te horen als je een snoepje wilt in de supermarkt en niet gaat krijgen. Is duur, zegt mamma dan. Duur dat wil je niet. Jij denkt dan trouwens vooral over hoe het ook lekker is. Dat is omdat we als kind een stuk slimmer waren. We leefden naar begrippen die er toe deden. Goede, jonge hedonisten waren we nog.

Alleen dat genot ontnemen ze je. Ze leren je klokkijken. De hufters. Het moment dat je dat onder de knie hebt, dan staat de wereld stil. Dan wil je weten hoe laat het is. Dan wil je weten wanneer. Dan leer je wat afwachten is. Dan leer je wat geduld is. Dan leren ze je dat er tussen al die momenten waar je naartoe leeft tijd zit. Dat tijd een duur heeft. Dat het aan jou is om daar gehoor aan te geven.
Dan hebben ze je afgeleerd om een hedonist te zijn, maar wel daar je aandacht op te vestigen. Zodat als het moment komt dat je plezier hebt, je ook gaat afvragen  hoe lang je dat nog hebt. Dat is niet jouw schuld, dat is de schuld van Vadertje. Want hij heeft je onderhevig gemaakt aan zijn wetten. Namelijk dat we zijn bastaardjes zijn en nog wel te leven hebben naar zijn concepten. Dreigend met zijn zeis. Weet je, het is maar een oude man. Vooral ingenomen met zichzelf. Hoe vaak heb je wel niet gevraagd om meer tijd en gaat hij gewoon verder. De consequenties die je er aan overhoudt zijn ook niet voor hem, maar alleen voor jou. Dus vergeet hem. Hij heeft jou nooit erkend, dus waarom zou je je leven indelen naar zijn tijd.

Luister dan gewoon naar Moeder Natuur. Lastig, ik weet het. Ze is een vrouw. Net als alle andere vrouwen hebben we al haar gedrag vastgesteld en gecategoriseerd. Met het idee dat we haar daarom beter zullen begrepen. Naief zijn we ook wel. Moeder Natuur weet vaak zelf ook niet hoe ze het hebben wil. Net als andere moedertjes bewaart ze altijd haar kalmte en barst dan uit op een willekeurig moment, waar niemand het verwacht had. Toch, ze geeft om ons. De manier waarop we Mamma behandelen, maakt de gevolgen tastbaar voor ons beiden. Je merkt dat Mamma blij is, als jij dat ook bent. Je kunt ook alleen maar van vrouwen houden. Als man in elk geval. Vrouwen hebben vaak meer issues met Moeder Natuur. En andere vrouwen over het algemeen. Mannen kunnen vrouwen alleen bewonderen, misschien juist wel omdat we dus bastaardzonen zijn en Mamma altijd goed is geweest voor ons. We hebben haar nooit begrepen, vrouwen misschien wel. Misschien zijn ze daarom wel bozer afentoe.
Wij hebben alleen Vadertje om ons tegen te verzetten. Zij strijden tegen beiden, de arme dames. Dat maakt ook dat we ze meer mogen bewonderen en naar ze zouden moeten luisteren.
We hebben van Moeder meegekregen wat duur echt inhoudt.
Duur is wat het kost als je je niet richt op je geluk.
Vadertje tijd leerde ons alleen te letten op je te gedragen op den duur.
Kijk maar naar wie je luistert.
Ik luister in elk geval naar mijn zusje als ik weer een horloge aanschaf.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *